این شغل عمر ۸۰ ساله دارد
تاریخ انتشار: ۱۵ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۹۱۶۹۱
همشهری آنلاین- سحر جعفریان: هر مجلسی از عروسی گرفته تا عزا دربَرِشان به شادی و سوگ برپا می‌شد.درست در همین اوقات بود که بازار ظروفچیها با اجاره دیگ و دیگچه، ریسه و مهتابی، بشقاب و پیش‌دستی، چراغ والور یا پنکه، فرش و صندلی، حسابی سکه می‌شد و رونق می‌گرفت. تا به امروز که هم نام و عنوانشان به رَسته تجهیز و تشریفات کرایه‌ای مجالس ذیل اتحادیه تالارهای پذیرایی تغییر یافته و هم اسباب و وسایل اجاره‌ای‌شان را طبق نیاز و سلیقه مشتریان به روز کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بیشتر از ۶۰ سال است که حاج ماشالله، میخِ تابلوی «ظروف کرایه‌ای» را سر در مغازه‌اش در یکی از خیابان‌های محله امیربهادر، سفت و محکم کوبانده است. مغازه‌ای قدیمی و کوچک که دورتادورش با کمدهای چوبی و شیشه‌ای از کف تا نزدیکی سقف پوشانده شده. کمدهایی که هر چند سال یکبار به طرز ناشیانه‌ای رنگ‌کاری می‌شوند تا کهنگی و فرسودگی‌شان کمتر به چشمِ مشتری‌ها بیاید. درون هر کدامشان نیز انواع و اقسام ظروف از قوری‌های گل‌سرخی، لاله‌های شاه‌عباسی، سماورهای مسی، بشقاب و دیس‌های چینی، فنجان‌های کمر باریک و نلبکی‌های نقش‌دار تا کندی‌بار، ظروف فینگرفود، استند کیک، جام‌ها کریستال با نظم و نسقی وسواس‌گونه گنجانده شده است. باندهای صوتی آن هم در سایزهای مختلف نیز گوشه‌ای جا داده شده‌اند. حاج ماشالله که طی این سال‌ها، مویی سفید کرده و چین و شکنی چند به صورت انداخته، خاطراتش را زیر و رو می‌کند تا دقیق‌تر به سوالاتمان پاسخ دهد: «پدرم بزاز بود و من هم تا قبل از اینکه پشت لبم سبز شود وَردستش بودم. از بزازی خوشم نمی‌آمد برای همین دنبال بهانه می‌گشتم تا بروم سراغ پیشه دیگری. خیری پیش آمد و یک روز همراه یکی از دوستان پدرم رفتم مجلس عروسی تا کمکش کنم کار چراغانی آنجا زود تمام شود. اتفاقا از کارم خوشش آمد و طلب کرد که شاگردش شوم. من هم از خدا خواسته، قبول کردم.» گویی مرور خاطرات برایش دلچسب است که هرازچندگاهی لابه‌لای حرف‌هایش، لبخندهایی نَمَکین فرصت بروز می‌یابند: «اسمش «اوس جعفر» بود که صفر تا صد کار چراغانی و بعد هم کرایه ظروف مجالس را یادم داد. آن سال‌ها با گاری چرخی، بیشتر دیگ، فرش و الوار چوبی برای بستن روحوضی به خانه صاحب مجلس می‌بردیم که اگر دست و دلباز بود، میوه، شیرینی و یا شام عزایی هم مهمانمان می‌کرد. بعد، یواش‌یواش، گاری چرخی‌مان شد وانت و دیگ و فرش هم شد میز تنقلات و صندلی‌های درباری! کرایه‌های روزانه‌یشان هم از ۳ زار و یک شاهی رسید به ۳۰ تا ۱۰۰ هزار تومان!» داود، کارگرش است که او نیز تا پیرانه‌سر همراه اوستایش بوده و حالا سلیقه مشتریان را به محض ورود به مغازه، با مختصاتی دقیق شناسایی می‌کند.
قالی‌های خاک گرفته لاکی، صندلی‌های لوکس درباریحاج رضا نورمنفرد، یکی دیگر از فعالان قدیمی این صنف است که مغازه ظروف کرایه‌ای‌اش را از محله لاله‌زار به پاسداران، کوچانده است: «فرش‌های لاکی را شبی به ۱۰ قِران و ۲۰ شاهی کرایه می‌دادیم. صندلی که مُد شد اولش صندلی اَرج بود. بابت هر یک از آن صندلی‌ها هم ۵ تا ۷ زار کرایه می‌گرفتیم. صندلی لهستانی، شیواری و دست آخر، صندلی‌های درباری و شاهانه به بازار آمد که هر کدام مشتری‌های خود را از میان خانواده‌های معمولی تا اقشار متمول داشتند. ریسه‌کشی و بستن مهتابی هم از ۲ زار تا یک قِران بود. بعضی‌ها دوست داشتند لامپ ریسه‌هایشان یک رنگ باشد و بعضی‌ها هم رنگارنگ می‌پسندیدند. حالا بماند این میان افرادی هم بودند که اصلا لوازم و ظروف عاریه‌ای دوست نداشتند و از ما فقط همان سور و سات چراغانی را کرایه می‌کردند.» یکی از مهمترین تغییراتی که در کسب و کار دیروز و امروز این صنف ایجاد شده این است که در گذشته پدران و مادران بودند که می‌آمدند سفارش لوازم و تجهیزات مورد نیاز مراسم‌شان را می‌دادند اما حالا این جوان‌ترها و عروس خانم‌ها و آقادامادها هستند که اختیار انتخاب را به دست گرفته‌اند و اکثرشان نیز پیِ هر چه خاص‌تر برگزار کردن مراسم‌شان و بدین گونه، برتری جستن بر اقوام و دوستان دور و نزدیک هستند!
بره‌کشان ظروف کرایهایروزگار بره‌کشان فعالان این صنف، فصل تابستان و روزهای پنجشنبه و جمعه است. روزگاری که به فصل تابستان و روزهای آخر هر هفته می‌انجامد. روزگاری پایکوبان در مراسم عروسی و تولد تا دورهمی و جشن‌های تکلیف و تعیین جنسیت و یا غمگنانه در مراسم تحریم و یابود. در این ایام است که فعالان تجهیزات کرایه‌ای از نیروی کارگران فصلی کمک می‌گیریند تا دست رد به سینه هیچ مشتری‌ای نزنند. مشتری‌هایی که سلیقه‌یشان هر سال دستخوش تغییرات می‌شود؛ یک روز کلاسیک‌پسند می‌شوند و روز دیگر به اسباب و وسایل مدرن علاقه نشان می‌دهند. برای همین است که صاحبان این کسب و کار نیز ناچار هستند هر چند وقت یکبار تجهیزاتشان را به روز کنند. این میان اما هنوز هم وسایل پذیرایی گل‌سرخی، طرفداران پرشمار دارد؛ نشان به آن نشان که ویترین اغلب دفاتر ظروف کرایه‌ای از گونه‌های گوناگون آنها، انباشته هستند. محمد منفرد، یکی از پسران حاج رضا از جشن‌های ویژه کودکان به عنوان پرتکرارترین مراسم مشتریان‌شان یاد می‌کند و می‌گوید: «راستش مشتریان علاقه پیدا کرده‌اند به بهانه‌های مختلف برای کودکانشان جشن بگیرند؛ جشن تعیین جنسیت تا دندانی، پوشک و تولد و هزارتای دیگر. حتی این جشن‌ها را هم دارند سانتی‌مانتال می‌کنند با تجهیزاتی که منحصر به کودکان است مانند میز و صندلی‌های کودکانه! یک نکته را هم بگویم که دفاتر تجهیزات کرایه‌ای با توجه به بافت اقتصادی و اجتماعی محله پیرامونی، کیفیت و قیمت تجهیزات خود را انتخاب و تعیین می‌کنند. محله‌ای وجود دارد که می‌توانید قاشق و چنگال نقره از ظروفچی‌هایش کرایه کنید و محله‌ای دیگر هم هست که مشتریانش فقط چند صندلی کرایه می‌کنندو باقی احتیاجات مجلس‌شان را از فامیل و همسایه به قرض می‌گیرند!» فعالان این صنف، از تاثیرات شبکه‌های مجازی بر شکل‌گیری نیازها و سلایق جدید مشتریان خود نیز نکاتی چند دارند که ضمن افزایش سطح تجملگرایی و مصرف‌زدگی به فزونی درآمد آنها می‌انجامد.
اتحادیه‌ای برای ظروفچیهامیتوان در هر محله و منطقه‌ای از شهر یکی، دو مغازه یا دفتر ویژه کسب و کار ظروف کرایه‌ای مجالس را یافت. کسب و کاری که صاحبانشان یک سر در مراسم عروسی و جشن و پایکوبی دارند و سری دیگر در مجالس عزا و ترحیم. هر چند، در بعضی از محله‌ها و مناطق با توجه به کمیت مشتریان و فراوانی درخواست‌ها برای تجهیز انواع مجالس خانگی و سالنی، تعداد این مغازه‌ها و دفاتر ظروف کرایه‌ای، بیشتر از یکی، دو واحد است اما در مجموع به گفته «خسرو ابراهیمی‌نیا»، عضو هیئت مدیره اتحادیه تالارهای پذیرای و تجهیز مجالس در حال حاضر حدود ۳۰۰ واحد ظروف کرایه‌ای و تجهیز مجالس، فقط در تهران فعال هستند. ابراهیمی‌نیا همچنین می‌گوید: «محدوده اصلی و آغازین فعالیت این صنف در حدود محله امیربهادر پایتخت است که نخستین‌هایشان از دهه ۲۰ شروع کردند به چراغانی حیاط و کوچه‌هایی که سازعروسی در آنها کوک بود و یا کرایه ظرف و ظروف مازاد به خانواده‌هایی که یا حاجی‌شان از سفر حج بازگشته بود (ولیمه) و یا کسی از عزیزانشان به سفر ابدی رفته بود. دهه ۴۰ نیز بر تعداد مغازه‌های ظروف کرایه‌ای در سایر محله‌ها افزوده شد.» ابراهیمی‌نیا ادامه می‌دهد: «کمتر از ۱۰ سال نیز می‌شود که صنف تجهیزات کرایه‌ای مجالس را ذیل اتحادیه تالارهای پذیرایی، رسمیت بخشیده‌ایم تا ضمن قانونگذاری و تعیین مصوبات نرخنامه در ارتباط با فعالیت و اقدامات آنها، نظارت نیز به صورت مستمر صورت گیرد.»
کد خبر 837020 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها مشاغل تهران قدیم چین ظرف و ظروف تهرانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: مشاغل تهران قدیم چین ظرف و ظروف تهران کسب و کار صندلی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۹۱۶۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چهارده تغییر مدیریتی استقلال در یک دهه
به گزارش "ورزش سه"، علی خطیر به صورت ناگهانی و شبانه، از سمت خود در استقلال برکنار شد تا اتفاقی که از مدت ها پیش نیز قابل حدس بود، به وقوع بپیوندد. مدیرعامل آبی ها که از همان روزهای ابتدایی نشستن روی صندلی ریاست باشگاه با سرمربی تیم وارد چالش های شدید و بی پایان شده بود، با امضای سه عضو هیئت مدیره باشگاه، سمت مهمش را از دست داد.
این اتفاق در شرایطی رخ داد که پس از روی کار آمدن هلدینگ خلیج فارس و خریداری 85 درصد از سهام استقلال، شایعاتی پیرامون تغییرات مدیریتی در باشگاه به گوش می رسید ولی شاید اغلب علاقه مندان به فوتبال تصور می کردند که این اتفاقات در پایان فصل رخ دهد اما شب گذشته و به یکباره، خبر برکناری علی خطیر رسانه ای شد.
با کنار رفتن علی خطیر، هیئت مدیره استقلال در مقطع فعلی تصمیم گرفته است تا سکان مدیریت باشگاه را در اختیار فرشید سمیعی قرار دهد. نائب رئیس هیئت مدیره استقلال که از زمان مصطفی آجورلو و به عنوان مسئول حقوقی آبی ها وارد باشگاه شد و پس از آن نیز توانسته است که حضور خود در جمع مدیران باشگاه را حفظ کند.
خطیر که تیر ماه سال قبل به سمت مدیرعاملی باشگاه منصوب شد، اواسط اردیبهشت ماه به کار خود پایان داد. چنانچه به 10 سال اخیر و تغییرات مدیریتی در باشگاه نگاهی بیندازیم، مشخص می شود که با چهارده بار جابجایی مدیرعاملان در استقلال، دوازده فرد مختلف روی صندلی ریاست باشگاه نشسته اند.
علی فتح الله زاده که از خرداد 89 به عنوان مدیرعامل استقلال انتخاب شده بود، در اردیبهشت 1393 از این سمت کنار رفت. او با بیان اینکه خوشحال است فرد بزرگی مثل بهرام افشارزاده مدیرعامل این باشگاه شده است گفته بود: «نگران بودم که ایشان این سمت را قبول نکنند که خدا را شکر پذیرفتند و امیدوارم در کارشان موفق باشند.»
بهرام افشارزاده نیز دو سال و سه ماه صندلی ریاست استقلال را در اختیار داشت. در مرداد 1395 بود که او با حکم وزارت ورزش از سمتش برکنار شد. پس از او، رضا حسنی خو به این سمت منصوب شد که دوران مدیریت او فقط سه روز به طول انجامید و او با انتشار نامه ای، از قبول ریاست باشگاه خودداری کرد. حسنی خو دلیل تصمیمش را وجود افراد کارآمدتر برای این پست عنوان کرده بود.
در ادامه این رضا افتخاری بود که یک سال و یازده ماه به عنوان مدیرعامل استقلال مشغول فعالیت بود. پس از جنجال های پیرامون جدایی مامه تیام و سرور جپاروف، او هم مجبور به استعفا شد. افتخاری گفته بود: مشكل جسمی دلیل استعفای من نبود بلكه به دلیل نسبت دادن كم كاری مجبور به استعفا شدم.
پنجمین مدیرعامل استقلال از اردیبهشت 93 به بعد، امیرحسین فتحی بود. اخراج وینفرد شفر، نخستین تجربه مربیگری فرهاد مجیدی و آمدن و رفتن استراماچونی، همگی مهمترین رویدادها و اتفاقات دوران مدیریت او بود. 19 آذر ماه 98 مازیار ناظمی، سخنگوی وقت وزارت ورزش و جوانان درباره اینکه آیا امیرحسین فتحی از مدیریت استقلال استعفا کرده، گفت: ایشان استعفای خود را اعلام کرده است.
پس از فتحی، صندلی ریاست باشگاه استقلال به یک چهره جنجالی رسید. اسماعیل خلیل زاده که عضو هیئت مدیره آبی ها بود، 15 ماه مدیرعامل باشگاه بود. مدیری که مأمور بازگشت استراماچونی به ایران شد ولی هرگز در این امر موفق نبود و در نهایت نیز فرهاد مجیدی را به عنوان جانشین سرمربی ایتالیایی معرفی کرد. خلیل زاده پس از جنجال های فراوان، مشکلات شخصی و برخی مسائل دیگر، از سمت خود استعفا داد.
هفتمین تغییر مدیریتی در استقلال، بازگشت یک چهره آشنا بود. علی فتح الله زاده که یکی از اعضای هیئت مدیره بود، جانشین خلیل زاده شد ولی پس از ابتلا به کرونا و بهانه هایی مبنی بر فراهم نبودن زمینه ها، یک ماه بعد از سمت خود کناره گیری کرد تا صندلی لرزان مدیریت به احمد سعادتمند برسد.
این مدیر پرحاشیه نیز که طرح های اقتصادی خبرسازی مانند پفک آبی را مطرح کرد، با فرهاد مجیدی وارد اختلافات جدی شد و پس از شکست استقلال در فینال جام حذفی، از تلاش هایش برای بازگشت استراماچونی خبر داد اما عمر مدیریت او کم بود و خیلی زود با انتشار نامه ای از سوی هیئت مدیره باشگاه استقلال، از سمتش برکنار شد.
نهمین مدیر استقلال از اردیبهشت 93 به بعد، یک چهره جنجالی دیگر بود. احمد مددی که مخالفان زیادی میان هواداران داشت و رابطه اش با فرهاد مجیدی نیز شکراب شده بود، از سمت خود کناره گیری کرد. او در مهر ماه 99 آمد و پس از اعتراضات شدید به مدیریت، هواداران باشگاه استقلال در محل وزارت ورزش و جوانان تجمع کرده و خواستار برکناری احمدی از سمت مدیرعاملی استقلال شدند. پس از این تجمع، احمد مددی به ساختمان خیابان سئول رفت و جلسه‌ای را با معاون وزیر ورزش و جوانان برگزار و ساعاتی پس از این نشست، مددی از سمت مدیرعاملی استقلال استعفا کرد.
پس از آن، صندلی ریاست استقلال به یک نام آشنا رسید. مصطفی آجورلو به عنوان مدیرعامل آبی ها معرفی شد و این تیم توانست در نهایت قهرمان لیگ برتر شود. با جدایی مجیدی، مدیریت استقلال تصمیم گرفت تا ساپینتو را به عنوان جانشین سرمربی تیم قهرمان معرفی کند اما در نهایت نیز آجورلو در 23 مهر 1401 برکنار شد.
یکی از خبرگزاری های رسمی در آن زمان نوشت آجورلو به این دلیل از سمت خود در این باشگاه برکنار شده که همه تصمیمات را به صورت شخصی و بدون هماهنگی با هیئت مدیره باشگاه استقلال اتخاذ می‌کرد؛ اتفاقی که باعث دلخوری تعدادی از اعضای هیئت مدیره این باشگاه شد و در نهایت هم برکناری آجورلو را به دنبال داشت.
یازدهمین تغییر مدیریتی، بازگشت چندباره یک چهره آشنا و امتحان پس داده بود که در نهایت و مطابق پیش بینی ها، خیلی زود از سمتش کنار رفت. علی فتح الله زاده که جانشین آجورلو شده بود، در طول 6 ماه حضور در باشگاه استقلال، در بخش درآمدزایی ناتوان بود و به دلیل عدم پرداخت مطالبات استراماچونی و حذف استقلال از لیگ قهرمانان، مجبور به استعفا شد.
دوازدهمین تغییر مدیریتی استقلال، آمدن حجت کریمی بود. او توانست با دریافت وام از بانک شهر، طلب استراماچونی را پرداخت کند اما جنجال ها و اختلافات میان او و ساپینتو، منجر به از دست رفتن قهرمانی در هر دو جام شد. پس از آن، کریمی با طی کردن یک بازه زمانی طولانی و فرسایشی، توانست مجوز حضور جواد نکونام در استقلال را دریافت کند اما بلندپروازی های او برای جذب علیرضا بیرانوند و شکست بزرگ نقل و انتقالاتی سبب شد تا او هم تن به استعفا بدهد.
و بالاخره سیزدهمین مدیر استقلال از اردیبهشت 93 تاکنون، علی خطیر بود که همه در جریان ریز و درشت اتفاقات رخ داده در دوره مدیریتی وی هستیم. حالا و در شرایطی که فرشید سمیعی به عنوان سرپرست مدیرعاملی استقلال منصوب شده که او چهاردهمین مدیر استقلال در 10 سال گذشته است. باید دید که آیا حکم موقت سمیعی قطعی خواهد شد یا اینکه نفر پانزدهم روی صندلی ریاست باشگاه خواهد نشست.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان